Bir de sizin sayenizde farkındalık oluşan görünmeyen işler var, o #'in dolup taşması gerek aslında. Kafada hep yapılacak işler listesi dolaşıyor, mesela şuan hala ofisteyim, eve gidince kuruyan çamaşırları mı toplasam bekleyen ütüleri mi yapsam, ama önce 1. sınıf ödevleri var, kendi yapabilse de hep bir destek güç yanında durmamı istiyor, akşam 19.00 işten çıkınca vakit de kalmıyor, en son hiç bir şey yapmamış çocuk uyku saatinde anne tavuk anlatıyor masallarını okurken kendimi uyumuş buluyorum.
Ajandaya yazıyorum artık yapacağım, yaptığım herseyi. Yoksa gün akşam oluyor. Ne yaptım ki kocaman diyorum kendime. Sıfıra sıfır elde var sıfır. O bulaşık makinesi daha dün boşaltmamis gibi yine doluyor. Ev hiç toplanmamis gibi yine dağılıyor. Dışarıdaki işleri organize ederken de gezgin satıcı problemi gibi bir optimizasyon yapıyorum her defasında.
Çocuğum olmamasına rağmen kafamın içi hep bu seslerle dolu kendimle savaş halindeyim karışmasam yolunu bulur mu herşey yoksa ben karıştığım için mi böyle bizimle içtenlikle paylaşabildiğiniz için teşekkür ederim❤️
Ahh her kadının ve üstelik de çalışıyorsa tuzlu biberli yani katmerli olarak aldığı onca sorumluluktan bunalmış bir şekilde yatağa uzandığında kafasından geçen bunca işi kaldırmak zorunda olmak ağır geliyor niye hep ben niye diye sorgu çukuruna düştüğü o an. Erkeklerin rahatlığı kadınların tez canlılığı ve herşeye onu şovalye yapmayın beni yapın ( Kahpe Bizans daki replik misali) hevesi bunca işi kotarmak zorunda olmamızin sebebi olarak kendimizi de göstermemizi gerektirmez mi ? Çok samimi ve çok tanıdık bir yazı olmuş herkesin duygularına tercüman olan☺️Kaleminize saglik
Yaşadığım kasabadan işe yetişmek üzere atladığım Londra treninde dinledim, ve gözyaşlarımı tutamadım ve hatta tutmadım bana bakan gözlere aldırmadan.
1.5 yıldır terapi alıyorum ve terapistim bir psikiyatristle görüşmemi ve gerekli görüşürse medikal destek almamı önerdi, benimse kafam bu konuda çok karışık, bazı çok sesler yoga meditasyon ile bunu atlatabileceğimi söylüyor… bir işaret bekliyordum ne yapmalıyım diye ve o işaret geldi 🙏 bir de siz tecrübeli annelere sormak istiyorum lohusalığın kesin bittiğini biliyoruz değil mi ? Benimki bitmiyor da 🤦♀️
Sevgili Burcu, bu yorumunuz beni uzun zamandır yazmak istediğim bir yazıyı yazmaya itecek. Ne kadar zaman alır bilemiyorum ama sadece şunu söylemek isterim; etraftan çok kendinizi dinleyin, lütfen. Ben öyle yapsaydım daha önce başlamış olurdum ve hepimiz çok daha az yıpranırmışız. Sizin için doğrusu bu demiyorum; ama kendi doğrunuzu ancak kendiniz bulabilirsiniz... Ve lohusalık bitmiyor, yalan o...
oğlanlara sınavlarında başarılar, gönüllerine göre yerleşsinler :) siz destek grubuna da ayrıca bol enerjiler dilerim. çoluk çocuk bu kadar uzun 'to do list' olmasa da galiba az zamanda çok iş yapmak durumu çoğumuzun versiyonunda var. sonra neden overthinker oluyoruz hıh... allah tepemizden baksın ne diyeyim.
Teşekkürler.
Bir de sizin sayenizde farkındalık oluşan görünmeyen işler var, o #'in dolup taşması gerek aslında. Kafada hep yapılacak işler listesi dolaşıyor, mesela şuan hala ofisteyim, eve gidince kuruyan çamaşırları mı toplasam bekleyen ütüleri mi yapsam, ama önce 1. sınıf ödevleri var, kendi yapabilse de hep bir destek güç yanında durmamı istiyor, akşam 19.00 işten çıkınca vakit de kalmıyor, en son hiç bir şey yapmamış çocuk uyku saatinde anne tavuk anlatıyor masallarını okurken kendimi uyumuş buluyorum.
Ajandaya yazıyorum artık yapacağım, yaptığım herseyi. Yoksa gün akşam oluyor. Ne yaptım ki kocaman diyorum kendime. Sıfıra sıfır elde var sıfır. O bulaşık makinesi daha dün boşaltmamis gibi yine doluyor. Ev hiç toplanmamis gibi yine dağılıyor. Dışarıdaki işleri organize ederken de gezgin satıcı problemi gibi bir optimizasyon yapıyorum her defasında.
Çocuğum olmamasına rağmen kafamın içi hep bu seslerle dolu kendimle savaş halindeyim karışmasam yolunu bulur mu herşey yoksa ben karıştığım için mi böyle bizimle içtenlikle paylaşabildiğiniz için teşekkür ederim❤️
Ahh her kadının ve üstelik de çalışıyorsa tuzlu biberli yani katmerli olarak aldığı onca sorumluluktan bunalmış bir şekilde yatağa uzandığında kafasından geçen bunca işi kaldırmak zorunda olmak ağır geliyor niye hep ben niye diye sorgu çukuruna düştüğü o an. Erkeklerin rahatlığı kadınların tez canlılığı ve herşeye onu şovalye yapmayın beni yapın ( Kahpe Bizans daki replik misali) hevesi bunca işi kotarmak zorunda olmamızin sebebi olarak kendimizi de göstermemizi gerektirmez mi ? Çok samimi ve çok tanıdık bir yazı olmuş herkesin duygularına tercüman olan☺️Kaleminize saglik
Yaşadığım kasabadan işe yetişmek üzere atladığım Londra treninde dinledim, ve gözyaşlarımı tutamadım ve hatta tutmadım bana bakan gözlere aldırmadan.
1.5 yıldır terapi alıyorum ve terapistim bir psikiyatristle görüşmemi ve gerekli görüşürse medikal destek almamı önerdi, benimse kafam bu konuda çok karışık, bazı çok sesler yoga meditasyon ile bunu atlatabileceğimi söylüyor… bir işaret bekliyordum ne yapmalıyım diye ve o işaret geldi 🙏 bir de siz tecrübeli annelere sormak istiyorum lohusalığın kesin bittiğini biliyoruz değil mi ? Benimki bitmiyor da 🤦♀️
Benim lohusaligim 2yildan fazla sürdü.
Sevgili Burcu, bu yorumunuz beni uzun zamandır yazmak istediğim bir yazıyı yazmaya itecek. Ne kadar zaman alır bilemiyorum ama sadece şunu söylemek isterim; etraftan çok kendinizi dinleyin, lütfen. Ben öyle yapsaydım daha önce başlamış olurdum ve hepimiz çok daha az yıpranırmışız. Sizin için doğrusu bu demiyorum; ama kendi doğrunuzu ancak kendiniz bulabilirsiniz... Ve lohusalık bitmiyor, yalan o...
oğlanlara sınavlarında başarılar, gönüllerine göre yerleşsinler :) siz destek grubuna da ayrıca bol enerjiler dilerim. çoluk çocuk bu kadar uzun 'to do list' olmasa da galiba az zamanda çok iş yapmak durumu çoğumuzun versiyonunda var. sonra neden overthinker oluyoruz hıh... allah tepemizden baksın ne diyeyim.
hepimize tanıdık gelmesi ne üzücü ..
Yazık bizim beyinlerimize ya :(
Çok güzel yazmışsınız, paylaştığınız için teşekkürler. Yalnız olmadığıma morallendim:) Bu gazla hayat koşturmacasına aynen devam!
Oğlanlara sınavlarında başarılar dilerim.
Okurken çok tanıdık geldi ve taaam içim daralmıştı ki iki saattir kendi kendime Terzi Agop’a gülüyorum
Çok tanıdık geldi...